قبل از این که بخوام آپ کنم داشتم وب گردی می کردم
به یه وب برخوردم که اسمش برام جالب بود
رفتم دیدم پست هاش قابل خوندن هستن
پس دی سکانکت شدم
تا تمام پست هاش رو بخونم
نوع نگارش به سن های بالا می خورد اگر اشتباه نکنم بین ۳۵ تا ۴۵ بود
از یه پستش خیلی خوشم نیومد
ولی خب نظر نذاشتم براش آخه گلگی کرده بود از دوست های نتیش
که چرا روزهای تعطیلی جای ایکه بشینن دعا بکنن و توبه کنن
رفتن تفریح کردن و یادشون رفته که باید دعا های مربوط به این ایام رو بخونن
آخر پستش هم از خدا خواست بود که تمام دوستانش رو ببخشه
ولی خب شما ها هم باهش موافقین؟؟
یعنی حتما باید این روزها رو تو خونه نشت و دعا کرد ؟؟
نمیشه تو محیط باز و یا طبیعت دعا کرد؟؟؟
حتما باید چند لغت عربی رو گفت که بهش بگن که فلا دعا رو داره می خونه؟؟؟
نمی دونم شاید من اشتباه می کنم !
چرا ما خدامون رو انقدر دور می بینیم یا انقدر نا محرم
خجالت می کشیم حرف دلمون رو خودمون بهش بزنیم
حتما باید باهش عربی حرف بزنیم ؟
خب چرا ؟ نه جدی چرا؟؟
من عاشق پرودرگارم پس هیچ وقت باهش عربی حرف نمیزنم
چون اصلا نمی فهمم چی دارم می گم
خب شاید دارم اشتباه می کنم
نظر شما ها چیه؟؟
این پست همینجوری اومد تو ذهنم
به قول یه بنده خدایی : خدا اگه دعاخون و نماز خون می خواست که داشت ! همین حضرت شیطان سجده های چندین هزار ساله می کرد! حتما چیز دیگری مورد نظر بوده که به خلقت انسان انجامیده !
خب اینم هم حرفیست موافقم